จิตทรงฌาน ก็คือ ขณะเราทำงานอยู่ พูดคุยอยู่กับเพื่อน พูดคุยกับแฟน กับพ่อแม่
กับญาติมิตร หรือ อ่านหนังสือ ฟังเทป ดูโทรทัศน์ ฟังเทฟ ฟังเทศน์ ดายหญ้าวัด หุงข้าว
ทำกับข้าว ผ่าฟืน ตักน้ำ ขับรถ ทำงานทุกอย่างอยู่ จิตของเราสบายใจ ไม่มีอารมณ์เป็นอกุศล มีอารมณ์เป็นกุศล อย่างนี้เรียกว่าจิตทรงฌาน
ใครทำตามนี้ได้ก็รับประกันว่านรกจะไม่ถามถึง.....หากว่าจะตายขณะทำกับข้าว
ผ่าฟืน ตักน้ำ ขับรถ
ทำงานอะไรอยู่ก็แล้วแต่
ถ้าตายลงเดี๋ยวนั้น...ไปสวรรค์ทันที...การทำจิตให้ทรงฌานมันดีอย่างนี้....คนสมัยนี้ไม่รู้แม้กระทั่งจิตทรงฌาน
เป็นอย่างไร....และก็ไม่รู้วิธีการทำสมาธิที่ถูกต้อง....ถ้ายังประมาทในการใช้ชีวิตอยู่อย่างนี้มีหวังนรกถามหาทุกวัน....ฉะนั้นให้เริ่มต้นจากง่ายๆ
ก่อน ก็คือการสละออก ก็คือ การให้ ทาน รักษาศีล
เจริญสมาธิ
ทำได้ทุกเวลายิ่งดี ยิ่งทำมากยิ่งได้มาก...เราเกิดมาชาติหนึ่ง
หรือ มาเป็นมนุษย์นี้ถือว่าโชคดี....เพราะเราสามารถเลือกได้ว่าเราจะไปนรก
หรือว่าไปสวรรค์...
หากเราเลือกไปสวรรค์เราก็เริ่มจากการให้ทาน
รักษาศีล เจริญสมาธิ ทำจิตทรงฌาน ตลอดเวลา
หรือ ทำจิตให้คิดแต่เรื่องกุศล....ถ้าหากอยากไปนรก
ก็ให้สะสมแต่จิตที่คิดแต่อกุศล...แล้วจะไปนรกสมใจ
อันนี้เราเป็นคนเลือกเอง
ฉะนั้นในการใช้ชีวิตทุกขณะของชีวิต
อย่างให้สูญเปล่าประโยชน์....เพราะเรามีสองทางให้ไปคือนรกกับสวรรค์
แต่คนสมัยนี้นิยมไปนรกมากกว่าไปสวรรค์
ก็ขอให้ทุกคนโชคดี ทำจิตตนเองให้เป็นฌานตลอดเวลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น